Jaskinia na Szpiczaku
Jest najstarszą jaskinią w środkowej Europie, o której pisano. Pierwsza wzmianka pochodzi z roku 1430 (Antonius Walle). Jaskinia służyła często jako schron, o czym świadczą liczne epigrafickie napisy na ścianach (najstarszy z roku 1519). W latach 1884-1885 była prymitywnie udostępniona do zwiedzania przez górskie zrzeszenie Niemców Sudeckich, dzisiejszy wygląd zawdzięcza udostępnieniu w roku 1955. Ponad 400 metrów długi podziemny labirynt korytarzy i szczelin powstał w dewońskich marmurach (morskie nanosy, liczące 350-380 milionów lat). Rozwój pomieszczeń wyraźnie przebiegał pod wpływem topnienia lodowca, którego wody dały jaskiniom ostateczny wygląd a korytarzom charakterystyczny secrowy profil. 230 m długa trasa zwiedzania jest bez ograniczeń.

Jaskinie na Pograniczu
Leżą 2 km na północ od miejscowości Lipová Lázně. Jaskiniowy systém był częściowo znany już w roku 1936. Dopiero w 1949 roku były jaskinie zbadane w pełnym zasięgu. Práce nad udostępnieniem jaskiń były przeprowadzone w roku 1950 a dokończone w roku 1955. Całkowita długość trasy zwiedzania wynosi 530 m. Jaskinie na Pograniczu są największym jaskiniowym systemem w Czeskiej Rep. powstałym w wyniku rozpuszczenia marmuru, tj. krystalicznej wapiennej skały. Charakteryzują się wąskimi i miejscami wysokimi szczelinowymi korytarzami, które na skrzyżowaniach rozszerzają się w mniejsze pomieszczenia. Do najbardziej znaczących części jaskiń należy Lodowe pomieszczenie, Pomieszczenie u płaczącej wierzby, korytarz Rzymskich łaźni, Białe pomieszczenie, Królewski komin, Skarbiec i Wejściowe pomieszczenie. Typowe dla tych jaskiń są naciekowe kształty, tworzące kaskady i ogromne rozdzielone nacieki.