Nazwa polska: Cubryna
Nazwa słowacka: Čubrina
Wysokość wierzchołka: 2376 m.n.p.m.


Położenie: Cubryna to jeden z najwyższych (6 miejsce) szczytów w Polsce, ale poprzez bliskość Mięguszowieckiego Szczytu Wielkiego mało wybitny. Wznosi się nad dolinami: Rybiego Potoku w Polsce i Piarżystą (Temnosmrecinska) oraz Mięguszowiecką (Mengusovska) na Słowacji. Kulminuje w 6,9 km. grzbietu głównego Tatr Wysokich (licząc od Przełęczy Liliowe). Po północnej stronie szczytu położone są trzy tarasy z wiecznie zalegającym tam śniegiem. Zwane są one Galeriami: Wielką, Małą i Zadnią. Ponadto u podnóża znajduje się Mały Kocioł Mięguszowiecki. Cubryna jest zwornikiem dla odchodzącej ku pd.-zach., najdłuższej i najbardziej rozgałęzionej grani bocznej w całych Tatrach, zwanej potocznie Grupą Krywania. Na szczycie skręca również (na pd-zach), biegnący dotąd granią główną Główny Europejski Dział Wód (między zlewiskami Morza Bałtyckiego i Czarnego). Na północnym stoku trzy małe, nienazwane jaskinie. Cubryna wysyła trzy granie: pn-zach. ku Zadniemu Mnichowi (0,25 km; <+> 204 m.), pd-wsch. ku Mięguszowieckiemu Szczytowi Wielkiemu (0,5 km; <-> 52 m.) oraz pd-zach. ku Koprowskiemu Szczytowi (0,75 km; <+> 13 m.). Od tychże szczytów Cubrynę oddzielają odpowiednio: Przełączka pod Zadnim Mnichem, Hińczowa Przełęcz oraz Skrajna Piarżysta Przełęcz (Temnosmrecinske sedlo). Przez wierzchołek przebiega polsko-słowacka granica państwowa. Szczyt ten to również miejsce styku trzech historycznych krain: Podhala, Spisza oraz Liptowa.

Historia nazewnictwa: Cubryna posiada jedną z najstarszych nazw w Tatrach. Pochodzi ona z okresu wędrówek Wołochów, czyli około XVI w. Otóż nazwa ta pochodzi od słowa --> "czupryna", które w gwarze góralskiej brzmi "cupryna". Zapewne zły zapis fonetyczny kartografów sprawił, iż obecnie używamy takiej formy.

Historia zdobywania: Cubryna - zapewne za sprawą swojej nikłej wybitności - nie była pierwszorzędnym celem dla wypraw pierwszych taterników, nie było tutaj również szlaku przemytniczego, a "polowace" oraz pasterze raczej się tu nie zapuszczali. Dlatego też prawdopodobnie pierwsze znane wejście jest pierwszym wejściem w ogóle. Dokonał tego w 1884 r. profesor historii UJ --> Karol Potkański, wraz z kilkoma przewodnikami. Zimą zaś jako pierwsza na kopułę szczytową Cubryny, weszła grupa kilku taterników węgierskich. Miało to miejsce w styczniu 1913 r. Masyw Cubryny jest interesujący dla taterników ze względu na Galerie. Ciekawe drogi taternickie, głównie od strony Morskiego Oka.

Turystyka: Na Cubrynę nie prowadzi i nigdy nie prowadził żaden znakowany szlak turystyczny. Chętni do jej zdobycia mogą to uczynić wraz z licencjonowanym przewodnikiem tatrzańskim. Trasa wiedzie z Morskiego Oka, przez Hińczową Przełęcz, aż na wierzchołek. Widok ciekawy, ale średnio-rozległy, gdyż panoramę na wschodnią stronę zasłania masyw Mięguszowieckich Szczytów. Kilka wypadków śmiertelnych. M.in. upadek z Wielkiej Galerii Cubryńskiej, angielskiej alpinistki Ruth Hale (1937 r.)

Czy wiesz, że... ? Według niektórych geologów i tatroznawców na Cubrynie znajdowała się mała kopalnia antymonitu !